Szpital w Sanoku przystąpił do ogólnopolskiego programu „Bądź przy mnie – wsparcie społeczne i duchowe dla chorych hospitalizowanych z powodu COVID-19” organizowanego przez Polskie Towarzystwo Opieki Duchowej w Medycynie (PTODM), we współpracy z Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, Zespołem Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia i Polską Radą Ekumeniczną, pod patronatem honorowym Rzecznika Praw Pacjenta przez Polskie Towarzystwo Opieki Duchowej w Medycynie.
W ramach programu otrzymaliśmy 4 telefony komórkowe dzięki, którym pacjenci przebywający na oddziałach covidowych zgłaszający potrzebę kontaktu z rodziną będą mogli skontaktować się ze swoimi bliskimi.
Ogólnopolski program Polskiego Towarzystwa Opieki Duchowej w Medycynie Organizator:
Polskie Towarzystwo Opieki Duchowej w Medycynie Partnerzy merytoryczni: Centrum Monitorowania Jakości w Ochronie Zdrowia, Rzecznik Praw Pacjenta Partner Podpory 1 – Polkomtel Sp. z. o.o., operator sieci Plus; Cyfrowy Polsat Partnerzy Podpory 2 – Zespół Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, Polska Rada Ekumeniczna
Partner medialny: Medycyna Praktyczna Patronat honorowy: Rzecznik Praw Pacjenta
Cel programu: obniżenie poziomu stresu i podniesienie jakości życia chorych hospitalizowanych poprzez zapewnienie im wsparcia społecznego i duchowego. Program koncentruje uwagę pracowników szpitala na pacjentach, którzy z powodu swojego stanu fizycznego lub/i problemów technicznych nie realizują potrzeby kontaktu z bliskimi (Podpora 1). Ponadto program przewiduje zapewnienie opieki duchowej pacjentom, którzy mają niezrealizowane potrzeby w zakresie kontaktu z kapelanem (Podpora 2).
Podpora 1: Porozmawiaj ze mną
Procedura:
- Szpital umożliwia choremu na COVID-19 kontakt telefoniczny z osobami bliskimi, zwracając w tym zakresie szczególną uwagę na pacjentów niesamodzielnych, w stanie ciężkim i w stanie zagrożenia życia
- Szpital monitoruje potrzeby kontaktu telefonicznego z bliskimi wśród pacjentów umierających i inicjuje taki kontakt z bliskimi (nawet wtedy, gdy świadomość chorego jest ograniczona).
Środki:
- Telefon komórkowy do udostępnienia pacjentom na czas rozmowy z bliskimi.
- złonek/członkowie zespołu medycznego monitorujący potrzeby pacjentów w zakresie komunikacji z bliskimi oraz inicjujący kontakt telefoniczny między pacjentem niezdolnym do samodzielnych czynności (zwłaszcza umierającym) a jego bliskimi.
Działania:
Po zidentyfikowaniu u pacjenta potencjalnej niezrealizowanej potrzeby kontaktu z bliskimi:
- zapytanie pacjenta o realną chęć kontaktu z bliskimi
- udostępnienie pacjentowi telefonu komórkowego (jeśli nie posiada własnego)
- ewentualnie udzielenie pomocy w uzyskaniu połączenia (w razie trudności technicznych) zaoferowanie możliwości kolejnych rozmów
- skontaktowanie się z bliskimi pacjenta umierającego i zachęcenie ich do pożegnania się przez telefon
Procedura:
- Szpital w jasny i przystępny sposób informuje pacjentów o możliwości kontaktu z kapelanem (zgodnie z potrzebami religijnymi).
- Szpital umożliwia choremu osobisty kontakt z kapelanem, przy zachowaniu procedur właściwych dla bezpieczeństwa epidemicznego.
Środki:
Przeszkolenie kapelana (zarówno będącego pracownikiem szpitala, jak również duchownych innych wyznań delegowanych do posługi religijnej w szpitalu) w zakresie stosowania środków ochrony indywidualnej oraz w zakresie poruszania się w reżimie sanitarnym zgodnie z przepisami ogólnymi i zasadami obowiązującymi w danym szpitalu.
Działania:
Kapelan podejmuje posługę w zakresie wsparcia duchowego wobec chorych zgłaszających taką potrzebę – podczas kontaktu z pacjentem identyfikuje typ potrzeby duchowej (np. rozmowa, modlitwa lub udzielenie sakramentów).